Al in de 6e eeuw voor Christus leefde Phoenicische, Carthagische en Griekse kolonisten in het gebied. Tijdens de 400s voor Christus woonde in de stad Ilturir, op de plaats waar Granada vandaag is. De Romeinen bezetten het gebied in 193 voor Christus Na de val van het West-Romeinse Rijk 476 na Christus gehoorzaamde het gebied onder de Visigoten, gevestigd in Toledo, en in 711 werd het gebied binnengevallen door de Moren, die de stad Elvira doopten. Granada gehoorzaamde 755-1028 tijdens het Omajjaden-kalifaat in Córdoba en was toen in handen van de Zirides, Idris Times en Banu Sumadih. In 1238 werd Granada een onafhankelijk koninkrijk, waaronder de stad en haar omgeving hun hoogste bloei bereikten. De zijde-industrie en handel, vooral met Italië, ontwikkelden zich sterk. Interne strijd verzwakte snel de macht van Granada en maakte zijn heerser schuldig onder Castilië. Toen Aboe-l-Hasan in 1481 eerde aan foltering, werd de 11-jarige oorlog, die eindigde met Granada, het laatste bolwerk van de Moren in Spanje, op 2 januari 1492 in Boabdil overgedragen aan Ferdinand II van Castilië, waarna de stad steeds meer te laat werd. In 1531 werd een nog actieve universiteit in de stad gesticht. "El ultimo suspiro del moro" (laatste verzuchting van de moeder) wordt de heuvel Padul genoemd in de buurt van Granada, waaruit volgens Boabdil nog eens een laatste blik werpt op zijn vaders kasteel Alhambra. Tijdens de 13e en 13e eeuw werd het kasteel en het kasteel van het Alhambra gebouwd, compleet met tuinen en paleizen. Het wordt vandaag beschouwd als een van 's werelds belangrijkste architecturale werken en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst, samen met de Arabische "Oude Stad" in Granada, Albaicin. Grenzend aan de kathedraal is Isabella I van Castilië en haar echtgenoot Ferdinand II van Aragon. Het paar trad door hun huwelijk toe tot de twee koninkrijken en veroverde vervolgens Granada, dat eerder onder de heerschappij van de Moren lag. Het echtpaar werd begraven in Granada als een teken van de laatste eenwording van Spanje en de stad werd ook beschouwd als de toekomstige hoofdstad.